door Paul Rijpstra voorzitter VNconstructeurs
Ik heb maar één zaterdag kunnen roeien, deze februari. Maar, zo heeft elk nadeel weer een voordeel. Ik heb het nieuws goed kunnen volgen. Zo las ik dat ook in Nederland stormen een naam krijgen. Het weekend van 8 en 9 februari was het de eer aan Ciara, haar opvolger heette Dennis.
Het is mij opgevallen dat er nogal wat stormschade was in februari: in Sassenheim zijn stenen van een zijgevel van een woning gewaaid; in Bodegraven is een zonnepaneel van het dak gekomen; in Dordrecht zijn glasplaten uit een flat gevallen; in Rotterdam is een dak van een flatgebouw gewaaid; in Tilburg is een deel van de gevel van het stadskantoor naar beneden gestort en in Leek en Barneveld zijn dakpanelen weggewaaid. Het Verbond van Verzekeraars schat de schade van alleen al de storm Ciara op minimaal 150 miljoen euro.
Opvallend is dat veel gevelafwerkingen, zoals buitenspouwbladen en dak- en gevelpanelen niet opgewassen bleken te zijn tegen de kracht van een storm. En dat is bijzonder, want de feitelijke kracht van de stormen in februari is onder de normstorm gebleven. Ik heb sterk de indruk dat hier de wil om te optimaliseren, lees minimaliseren, van grote invloed is. Na een uurtje rekenen kan een gevelpaneel best met twee schroefjes minder vastgezet worden. Bij spouwankers geldt dit ook. Maar er kan ook sprake geweest zijn van te korte ankers of slecht gehechte. En dan heb ik het bij spouwankers nog niet eens over de kwaliteit. Met doorgeroeste ankers vormen veel buitenspouwbladen een potentieel risico op instorten. Hier heeft nog niet elke gebouwbeheerder oog voor. Pas bij een storm komt dit aan het licht.
Zou het niet verstandig zijn bevestigingen van gevels en daken zwaarder te dimensioneren? Als verzekeraars dit verplicht stellen in de opstalverzekering, wordt veel gevolgschade voorkomen. Opeens valt op dat gebouwonderdelen blijven zitten.
Paul Rijpstra
Voorzitter VNconstructeurs
Deze column is op 10 maart 2020 gepubliceerd in Cobouw.
Lees hier de column in Cobouw.